Η θεμελιώδης στάση "Αγκαλιάζω το Δέντρο"

Η θεμελιώδης στάση των Εσωτερικών Πολεμικών Τεχνών γνωστή ως "Αγκαλιάζω το Δέντρο" ή Γι Τσουάν 意拳 (Yì Quán) που σημαίνει "Η Γροθιά της Πρόθεσης" είναι φαινομενικά απλή αλλά πραγματικά κρύβεται μια ολόκληρη τέχνη πίσω από αυτήν.

 

Σταθείτε με τα πέλματα παράλληλα και ανοιχτά στο άνοιγμα στο πλάτος των ώμων. Λυγίστε ελαφρώς τα γόνατα. Καθίστε σαν να κάθεστε σε καρέκλα με μια ελαφρά πτύχωση της λεκάνης. Ρίξτε λίγο το βάρος μπροστά, ώστε η σπονδυλική στήλη να είναι κάθετη. Οι αγκώνες να είναι ψηλά στο ύψος των ώμων σαν να προσπαθείτε να αγκαλιάζεται μια μπάλα ή ένα δέντρο αλλά τα δάχτυλα. να μην αγγίζονται. Όλες οι αρθρώσεις των χεριών να είναι χαλαρές και τα χέρια να "κλειδώνουν" από την βάση κάθε ωμοπλάτης και να μένουν χωρίς να καταβάλουμε κάποια προσπάθεια, βυθιζόμαστε με όλο το σώμα "ριζωμένο" προς το έδαφος. Τα δάχτυλα να είναι ελαφρώς τεταμένα, αλλά όχι τεντωμένα. Αφήστε ελαφρά την κορυφή του κεφαλιού να τραβηχτεί προς τα πάνω σαν να την έλκει ο ουρανός, πιέζοντας λίγο το πηγούνι ελαφρά προς τα μέσα. Το βλέμμα στον ορίζοντα. Φαινομενικά το σώμα είναι ακίνητο αλλά αφήνουμε να πάλλεται με την αναπνοή και συνειδητά την διευρύνουμε σε όλο το σώμα.

 

Στην αρχή πιθανόν να εμφανιστούν διάφορα φαινόμενα όπως τρεμούλιασμα στα πόδια και πόνοι σε κάποια σημεία όπως οι ώμοι ή τον αυχένα, επιμένοντας πέντε ή δέκα λεπτά το σώμα αρχίζει να αποκαλύπτει τα αδύνατα σημεία του και εκεί αρχίζει η αυτόματη διόρθωση των κακών συνηθειών στάσης τους σώματος ή πιθανών μπλοκαρισμάτων ενεργειακής φύσεως. Όταν είναι να κλείσουμε κατεβάζουμε απαλά τα χέρια και μαζεύουμε το αριστερό πόδι δίπλα στο δεξί. Επαναλαμβάνουμε όλο και πιο έμπειροι κάθε φορά εμβαθύνοντας στην αίσθηση όλο και πιο πολύ.

 

Πραγματικά θα μπορούσε να γραφτεί βιβλίο για αυτή την στάση, αλλά η εμπειρία δεν μεταφέρεται ούτε και έχει νόημα να μεταφερθεί γιατί πρέπει ο καθένας να ανακαλύψει το δικό του νόημα σε αυτή την μοναδική στάση που από πολλούς χαρακτηρίζεται ως η επιτομή του διαλογισμού συνδυασμένο με την σωματική άσκηση.

 

Τα πρακτικά οφέλη αμέτρητα πραγματικά, ανάμεσά τους αύξηση της οστικής μάζας, ενδυνάμωση ποδιών, διόρθωση προβλημάτων μέσης, διαχείριση κυκλοφορικής πίεσης κ.α. ωστόσο το σημαντικότερο είναι η αίσθηση ενοποίησης όλου του σώματος που μετά από κάποιο σημείο δεν νιώθει κανείς ξεκομμένα μέλη - κομμάτια ενός κορμιού αλλά μια διευρυμένη αίσθηση του σώματος στο περιβάλλον ελεύθερη από τον περιορισμό της μεμονωμένης αίσθησης του χεριού και του ποδιού, του μέσα και του έξω, του "εγώ" και του κόσμου που το περιβάλλει.

 

Όταν δε ο χρόνος σταματήσει (δεν μας απασχολεί) νιώθοντας να είμαστε περισσότερο μια ενεργειακή "μπάλα" παρά ένα υλικό κορμί τότε έχει επιτευχθεί μια ολοκληρωτική ένωση πνεύματος, σώματος και περιβάλλοντος που μάλλον είναι μάταιο να προσπαθήσει να περιγράψει κανείς με λέξεις.