Για τον κινέζικο λαό, ο Τα Μο ήταν ένας βάρβαρος εξαιτίας του ακατανόητου τρόπου που μιλούσε. Τα μικρά παιδιά φοβούνταν τα μακριά γένια του και τον απέφευγαν. Οι μεγαλύτεροι τον φοβόντουσαν σαν να ήταν απαγωγέας ή κοινός κακοποιός και συμβούλευαν τα παιδιά τους να μην τον πλησιάζουν.
Παρ’ όλα αυτά είχε τόση φήμη ώστε ο Κινέζος αυτοκράτορας Γου Ντι 梁武帝 (Wu Di) της δυναστείας Λιάνγκ 梁朝 (Liang 502 - 557μ.Χ.), θερμός υποστηρικτής του Βουδισμού, τον προσκάλεσε στην πρωτεύουα να διδάξει. Ο τιμημένος Μποντιντάρμα έφτασε στην Τζιάνγκ Κανγκ (Jian Kang) - σημερινό Ναν Τζινγκ 南京 (Nan Jing) - την 1η Οκτωβρίου όπου και είχε ακρόαση από τον αυτοκράτορα. O αυτοκράτορας Γου Ντι ήταν αφοσιωμένος στο Βουδισμό και συχνά φορούσε βουδιστικά ενδύματα, ήταν χορτοφάγος και έψελνε βουδιστικές προσευχές. Παρ’ όλα αυτά, ήταν περήφανος για την μεγάλη υποστήριξη του στο Βουδισμό μέσα στο βασίλειό του.
Υπερήφανος για τις γνώσεις του στο Βουδισμό και τις συνεισφορές του, ρώτησε τον σοφό. «Από τότε που ανέβηκα στο θρόνο, έχω χτίσει πολλούς ναούς, έχω δημοσιεύσει αμέτρητες γραφές και έχω υποστηρίξει αναρίθμητους μοναχούς και καλόγριες. Πόσο μεγάλη είναι η προσφορά μου για όλα αυτά που έχω κάνει;»
«Δεν υπάρχει κάτι που να αξίζει από αυτά που έχετε κάνει» ήταν η απάντηση του Μποντιντάρμα που σοκάρισε τον αυτοκράτορα.
«Έχω ακούσει τις διδαχές ξακουστών δασκάλων οι οποίοι είπαν: «Κάνε καλό και θα λάβεις καλό, κάνε κακό και θα λάβεις κακό. Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος δεν μεταβάλλεται, οι συνέπειες ακολουθούν τις αιτίες που τις προκαλούν, όπως οι σκιές ακολουθούν τις φιγούρες.» Τώρα όμως αυτός ο δάσκαλος δηλώνει ότι εγώ δεν έχω κερδίσει καμία αξία και είμαι εντελώς μπερδεμένος.» είπε ο αυτοκράτορας.
Ο αυτοκράτορας Λιανγκ Γου Ντι είχε αποτύχει να κατανοήσει τα λόγια του μεγάλου δασκάλου, τα οποία σήμαιναν ότι κάποιος δεν εξασκεί πραγματικά τη Ντάρμα, αν κάνει καλό μόνο με την επιθυμία να κερδίσει κάποια αξία για τον εαυτό του.
Ο αυτοκράτορας μετά έκανε μια ακόμη ερώτηση, «Ποια είναι τότε αξιοσέβαστε δάσκαλε η ουσία του Βουδισμού;»
Η άμεση απάντηση του Μποντιντάρμα ήταν «Είναι κενή, δεν υπάρχει τίποτα το ουσιώδες, Κύριε!»
Αυτό άφησε άναυδο τον αυτοκράτορα, καθώς δεν μπορούσε να κατανοήσει το βαθύ νόημα του «Δεν υπάρχει τίποτα το ουσιώδες» στη διδασκαλία του Βούδα. Άλλοι δάσκαλοι κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια να εξηγήσουν την ουσία που περιέχονταν στα δόγματα όπως «Οι τέσσερις ευσεβείς αλήθειες», «Ο νόμος της αιτίας και του αποτελέσματος», «Τα ιδανικά του Μποντισάτβα (Bodhisattva)» κ.τ.λ. Αλλά αυτός ο υποτιθέμενος μεγάλος πατριάρχης του Βουδισμού μόλις ανακοίνωσε ότι «δεν υπάρχει τίποτα το ουσιώδες».
Ο αυτοκράτορας δεν ήταν ευχαριστημένος με την απάντηση που πήρε από τον σοφό και άρχισε να αμφιβάλλει για την πραγματική του αρχή. Για να εξακριβώσει την αλήθεια για το αν ο σοφός ήταν αυτός που έλεγε, ο αυτοκράτορας έθεσε ένα ακόμα ερώτημα. «Ποιος είναι ο πρώτος ιερός νόμος του Βουδισμού;»
Ο Μποντιντάρμα απάντησε: «Στο Βουδισμό, δεν υπάρχει τέτοιος νόμος.»
Ο αυτοκράτορας ρώτησε ξανά εξοργισμένος.«Μα τότε ποιος είσαι εσύ που παρουσιάστηκες μπροστά μας;»
Ο Μποντιντάρμα απάντησε ξανά με πολύ ήπιο τρόπο. «Ειλικρινά Κύριε, δεν γνωρίζω».
(θέλοντας έτσι να του υποδείξει την βαθειά, κενή φύση του πνεύματος)
Ο αυτοκράτορας έκπληκτος, δεν μπορούσε να καταλάβει τι εννοούσε ο δάσκαλος. Αρκετά μπερδεμένος ο αυτοκράτορας έδιωξε το σοφό από την αυλή του στις 17 Οκτωβρίου. Γι’ αυτό το λόγο η Κίνα πήρε μια πρώτη γεύση της διδασκαλίας του Τσαν εκείνη ακριβώς την μέρα.Μετά την αναχώρηση του μεγάλου δασκάλου, ο αυτοκράτορας συζήτησε το περιστατικό με το βουδιστή δάσκαλό του Σι Τσι (Shi Chi).
Ο δάσκαλος του τον ρώτησε. «Μεγαλειότατε, γνωρίζετε ποιος είναι αυτός ο άντρας; Αυτός είναι ο Mahasattva Avalokiteshvara που μετέδωσε το επισφραγισμένο νου του Βούδα.
«Τι ανοησίες λες; Αυτός δεν ξέρει τίποτα απολύτως», ούρλιαξε ο αυτοκράτορας.
«Αλίμονο μεγαλειότατε, τα λεγόμενά του ήταν υψίστης διδασκαλίας», απάντησε ο μοναχός και αποσύρθηκε κλαίγοντας.
Σκέψεις μετάνοιας έκαναν τον αυτοκράτορα να κατανοήσει το μεγαλείο της διδασκαλίας του γηραιού, και η καρδιά του γέμισε με μεγάλη μετάνοια που τον είχε διώξει από την αυλή του, σαν να ήταν ένας κοινός εργάτης. Ήταν σε μεγάλη θλίψη και τότε έγραψε μια επιγραφή για να αποτίσει φόρο τιμής στο μεγάλο σοφό, που έλεγε:
Αλίμονο! Τον κοίταξα χωρίς να τον δω,
τον συνάντησα χωρίς να τον συναντήσω,
τον αντιμετώπισα χωρίς πραγματικά να τον αντιμετωπίσω
και τώρα μετανιώνω βαθιά!
Όταν ο δάσκαλός του διάβασε την επιγραφή είπε στον αυτοκράτορα: «Παρ’ όλα αυτά μεγαλειότατε τον είδατε, τον συναντήσατε τον αντιμετωπίσατε, και αυτός σας δίδαξε. Το ταξίδι του εδώ ολοκληρώθηκε.